-
1 λεῖμμα
A remnant, residue, Phld.Herc.1251.6 (pl.), Plu.Nic.17, τοῦ παιδὸς τὰ λείμματα what was left of him, his remains, Hdt.1.119; so, of persons, LXX 4 Ki.19.4, Ep.Rom.11.5.2 in Music, interval of 256 243 left over when two τόνοι of 9 8 are measured off from the διὰ τεσσάρων (4 3), Ptol.Harm.1.10, Gaud.Harm.13, 15, Adrast. ap. Theon.Sm.p.68 H., al., Procl.in Ti.2.168, 179 D.; misunderstood as the number 13 (256—243) by Plu.2.1017f, cf.Anon. ap. Theon.Sm.p.69 H.b in Rhythmic, the shortest pause,λ. ἐν ῥυθμῷ χρόνος κενὸς ἐλάχιστος Aristid.Quint.1.18
.3 in Medicine, intermission in fever, Steph.in Gal.1.268 D.(sg.and pl.).4 deficiency,μὴ γενέσθαι μήτε δανεισμὸν μήτε λ. περὶ ταύτας τᾶς εἰσφορᾶς IG5(1).1432.9
(Messene, i B.C./i A.D.).
См. также в других словарях:
είμμα — το (Α λεῑμμα, ατος) [λείπω] υπόλοιπο, υπόλειμμα («ὁρᾷ τοῡ παιδὸς τὰ λείμματα», Ηρόδ.) αρχ. 1. μουσ. η μικρότερη μουσική υποδιαίρεση ή μονάδα τών μουσικών τόνων 2. (στη ρυθμική) η ελάχιστη ανάπαυλα 3. ιατρ. διάλειψη, διακοπή τού πυρετού 4.… … Dictionary of Greek
